Κλουβάτος Κώστας

Μαθήτευσε δίπλα στον Θανάση Απάρτη (1942-1954), ενώ συνεργάστηκε παράλληλα και με τους γλύπτες Γιώργο Ζογγολόπουλο και Χρήστο Καπράλο και τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Πικιώνη. Σπούδασε ζωγραφική για μικρό χρονικό διάστημα στο εργαστήριο του Δημήτριου Μπισκίνη στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και πήρε ελεύθερα μαθήματα ιστορίας της τέχνης, ζωγραφικής και κεραμικής. Το 1950 φοίτησε στην Ακαδημία «Grande Chaumière» του Παρισιού. Διετέλεσε καθηγητής στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο, ενώ υπήρξε ιδρυτικό μέλος της «Ομάδας Τέχνης Α’». Μέχρι το 1960 ασχολήθηκε με την αναπαράσταση, ενώ κατόπιν άρχισε να υιοθετεί αφηρημένα σχήματα και εξπρεσιονιστικά στοιχεία, με σκοπό πάντα να εκφράσει τους κοινωνικούς του προβληματισμούς. Στα τελευταία έργα του, με αφετηρία την προκλασική και τη λαϊκή τέχνη, συνδύασε στοιχεία διαφόρων εποχών της ελληνικής παράδοσης. Συνεργάστηκε σε σκηνικά και κουστούμια του Εθνικού και άλλων θεάτρων, αλλά και με τον Παντελή Βούλγαρη στην τηλεοπτική σειρά «Απόμαχοι». Έχει εικονογραφήσει πολλά σημαντικά βιβλία και έχει φιλοτεχνήσει πολλά μετάλλια και γραμματόσημα, ενώ μερίμνησε για την εγκατάσταση των πρώτων χυτηρίων στην Ελλάδα.
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων Πανελλήνιες, καθώς και σε μεγάλες διοργανώσεις, όπως τις Μπιενάλε του Σάο Πάουλο (1957) και της Αλεξάνδρειας (1959), όπου έλαβε τιμητικές διακρίσεις, καθώς και «Παναθήναια Συγχρόνου Γλυπτικής» στην Αθήνα (1965). Το 1985 οργανώθηκε αναδρομική έκθεση του στη γκαλερί «Εύμαρος». Η αγάπη του για την Ελευσίνα ήταν ιδιαίτερη. Ήταν εκείνος που υπέδειξε το Παλαιό Ελαιουργείο ως τοποθεσία για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Δήμου. Ταυτόχρονα ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που έκανε εικαστική έκθεση στο Παλαιό Ελαιουργείο, στο πλαίσιο των Αισχυλείων. Παράλληλα, διακόσμησε όλον τον χώρο του νέου (τότε) Δημαρχείου της πόλης με μοναδικά έργα σύγχρονης τέχνης. Έργα του υπάρχουν επίσης στην Εθνική Πινακοθήκη, την Εθνική Γλυπτοθήκη και σε ιδιωτικές συλλογές.